Heel relaxed na het water het tanken, voeren we richting de Weerribben, het Noorden dus. Nog geen 5 kilometer verder, PANIEK! STOP!
De motor werd heet. Niet ver van dat punt was een ingang naar de haven van Hasselt en wij voeren daar heel langzaam in, loerend naar de temperatuur meter. Het duurde niet lang of de alarmbel ging luid te keer. Dus nu echt stoppen en anker uit. Gelukkig geen doorgaande route en maar kijken wat er van komt. Ik intussen op de marifoon wat zichtbaar scheepjes opgeroepen, geen succes. Dan vaart er ineens een schip van de Rijkswaterstaat ons vaartje binnen. Ik zwaaien naar ze en ja hoor hun gele zwaailicht gaat aan. En varen direct op ons af. Vragen wat er aan de hand is en zorgen voor hulp. Hoezo toeval? Wat een geluk hebben we weer. Niet lang daarna liggen we weer terug op ons plekje in Hasselt.
Dat wordt weer zwoegen voor Jaap. Wat het precies is dat weet hij nog niet, eerst onderzoeken. Waterpomp stuk? Thermostaat begeven? Of nog iets anders?
Het onze aller eerste keer, dat na al die vaarkilometers in al die jaren, dat we varend echt in problemen kwamen….
Vaak van anderen over gehoord, maar tot nu toe niets van meegemaakt. Eens MOET de eerste keer zijn en het had op een slechtere plek kunnen gebeuren…..
Gelukkig is de watertank vol, de koelkast idem en een prachtig plek om te verblijven. Plus dat we walstroom en zelfs een schitterende Internet verbinding hebben en een goeie Snackbar om de hoek. Dus alle randvoorwaarden om dit gebeuren aangenaam te houden zijn aanwezig!
 |
| Hiertussen voelen wij ons best thuis... Deze zijn net zo oud en sommige nog veel ouder. |
En om niet te vergeten: Het is ook nog mooi weer. Jaap zei daar straks nog: “Het is ontzettend vervelend als bij het klussen regent!” Grapje natuurlijk. Zo zien jullie, de stemming zit er best goed in. En we zien wel wat het gaat worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten