Harder Bos (2) "de Hoop"

Prachtig fris weer. Zeven graden buiten. Zon! Bijna windstil.

Dat was de vrolijke kant van de start van vandaag. Niet zo’n vrolijke is het constateren dat de Generator een probleem geeft of is het heeft? Moet nog onderzocht worden.
Jaap heeft deze slechte ervaring met deze nieuwe dag op dit ogenblik omgezet in een stevige wandeling met Tommy. Hij is naar het nog enige Meetpunt van de polder, hier vlakbij. Niet als eerste gaan ‘stappen’ met Tommy is er, als je andere dingen wil gaan doen, niet bij. Hij miauwt als een gek en loopt je voortdurend voor je voeten. En als, zoals Jaap, moet gaan sleutelen en dan zo’n beestje ‘op je lip’, luid krijsend valt er weinig zinnig werk te doen, zeker niet aan iets ingewikkelds. Dus…..
Eigenlijk had Jaap willen gaan vissen hier. Net als een familie, zeven broers hier vlakbij, met een motorboot en drie tenten. Gisteravond groot kampvuur gezien. Heel gezellig.
Vanmorgen nog geïnformeerd of de vangst vannacht nog wat opleverde? Nee, niets. Het zijn karpervissers.
Ik heb er een gezien die in een rubberbootje naar de overkant vaart, een voerplekje maakt en tot slot daar(!()  zijn dobber plaatst en langzaam terugvaart. Noemen ze dat tegenwoordig ook nog vissen…?
Maar ja van vissen door Jaap zal even niets komen, eerst de generator zijn werk laten doen, opladen van de accu. Hij loopt wel, maar laadt niet!

Meetstoel U99

 

De meetstoel bij Biddinghuizen is een overblijfsel uit de droogleggingsperiode van Flevoland in 1957. Voor het droogvallen van de polder werden stellages opgericht van waaruit de polder opgemeten kon worden. Deze stellages werden ‘meetstoelen’ genoemd. Een eikenhouten meetstoel bestaat uit een plateau op vier palen dat 3,5 m. boven de zeebodem moest blijven, een centrum paal en een paal voor een hoogrichtmerk. De centrumpaal is het eigenlijke meetpunt. De exacte positie van de meetstoel werd bepaald door middel van Snelliusmetingen (plaatsbepaling door middel van hoekmetingen) aan de hand van kerk- en watertorens op de Veluwe. De meetstoelen waren het ijkpunt voor de landmeters bij het vastleggen van het vaarten- en wegenpatroon in de nieuwe polder. Naarmate de inpoldering vorderde, verdwenen de meetstoelen. Van de negen landmeetkundige meetopstellingen is deze, op kavel U99, de enige die in Oostelijk Flevoland is overgebleven.

Morgen naar Biddinghuizen, Margreet van de RR komt!

 

 

Biddinghuizen

Gistermiddag een uurtje - negen kilometer- gevaren door een landschap wat lijkt op een combinatie van Frankrijk en Nederland, mooi dus! De boeren zijn druk doende op het land. Tot in de nacht hoorden we ergens in de verte motoren draaien. Van aardappel-rooimachines blijkt.

Weinig vogels onderweg gezien, slechts een buizerd, spiedend boven op een jachthut. Dit laatste, daar zie je er wel heel veel van. Voor de herten/reeënjacht?
Boodschappen hebben we nog niet gedaan gisteren, wel al mijn lijstje klaargemaakt. De C1000 is vlakbij, niet zo groot, maar goed genoeg  voor ons. Eens kijken of we onze koelkast weer lekker gevuld krijgen……
Maandag krijgen we bezoek, Margreet uit Frankrijk, ze komt lunchen (in Dronten of Lelystad, moeten we nog afspreken) en natuurlijk weer even lekker bijpraten. Daarna gaat ze door naar Zaandam voor haar eigen scheepsperikelen…..

Als je goed kijkt zie je dat de deur (links) geopend wordt en Tommy......die loert!!!!

Intussen laat onze Tommy, het is nog voor negenen, we zijn nog niet in de “kleren”, goed blijken dat hij wil dat Jaap met hem gaat wandelen. Springt op mijn toetsenbord, dan op de papieren waar Jaap mee bezig is, plus luid en brommend miauwen en strak ons aankijkend. Nu zit hij boven op de HiFi met zwiepende staart. Alle ontsnappingsroutes worden bekeken…..Bijna de printer over de vloer! Ging maar net goed.

 

Harder Bos

De oversteek van Standhorst was op een klein ‘incident’ na, easy.

Jaap, hij dacht een stukje af te kunnen steken van de officiële vaarweg. BOEM en we lagen in een keer stil en ik lang uit in de Stuurhut. Gelukkig viel ik een vrije val, en gebeurde er niets heftigs dan alleen een totale verbazing. 18 Ton was in een fractie van … tot stilstand gekomen. Alles behalve ik, was overeind gebleven, zelfs Tommy had geen kik gegeven, als of dit er ook bij hoorde. Vol in zijn achteruit, kijken waar de juiste paaltjes staan, uh boeien liggen en graag aan de juiste kant passeren. Dat was het enige spannende van de vaartocht naar hier. De Flevopolder in via de sluis Lovink, gaf ook geen verrassingen, een schattig klein sluisje met een verval van zeker vijf meter. Naar beneden. Deze keer in tegenstelling tot in 2000, toen onze eerste ervaring met een echte sluis, toen waren we nog zeer naïef en ik stond met een lijntje (touw) dat al snel eindigde in een eindje wat ik niet vast kon houden. Te kort dus! Bij deze sluis herinnerde ik me dat voorval, en was voorbereid. Nergens voor nodig, want er was dan wel een verval van zoveel meters, maar je lijntje glijdt langs een lange stang evenwijdig aan en in de kade muur. Jij zakt en dat dus ook.
Hoge Dwarsvaart, daar liggen we nu aan.

 

Een prachtig, rustig stekje. Tussen de zandheuvels, klei (?) van de bodem van het IJsselmeer. Dus geheel beschut in het Harder Bos, zoals het hier heet. Jaap heeft gisteren natuurlijk meteen een hengel uitgegooid en getracht kleine snoekbaars visjes te vangen. Gelukt, alleen die snoekbaars tot nu toe nog niet. Wel een giga snoek! Maar die is weer terug in het water. Die had geluk.

 

Vandaag gaan we naar Biddinghuizen, eens kijken of we weer “een slag kunnen slaan” in de supermarkten, om onze koelkast te vullen.

Buiten is het fris, wel zon en zo zien weinig wind. Graadje of zeventien, buiten dan. Binnen warm en koffie!

Strandhorst (2)

Na een heerlijke dag van vertroetelen, door onze vrienden Tom en Rieke, werden we wat traag wakker vanmorgen. Ik zeker. We hebben gisteren flink bijgepraat en wat plaatsen uit mijn jeugd bezocht. In Ermelo waar zij wonen, liggen heel wat voetstappen van me. Ik heb daar gelogeerd en elk feestje dat daar te vieren was, bezocht als kind. Dus alles wat ik me kon herinneren terwijl ik daar liep, deed me genieten.

Staverden bezocht en over mijn Opa gesproken met ze, want ja die dingen zitten vers in mijn geheugen omdat ik daar een boek over aan het samenstellen ben. Misschien dat ik via hun kontakten nog wat oude info kan verzamelen over oud Ermelo. Het grappige was om te constateren dat de kennis van Rieke dezelfde blijkt te zijn als van Dorothea , en dus moet hier vast en zeker iets uit komen. Hun kennis is namelijk een verzamelaar van gegevens over oud Ermelo en omstreken, voor zover ik dit begrepen heb. Zelfs met veel fotomateriaal.

Vandaag gaan we de polder in. De Flevopolder, nog niet echt bezocht per boot. De een roept dat er niks aan is, de ander vindt het daar fantastisch. Ik ben nieuwsgierig. We moeten redelijk vroeg voor ons doen vertrekken uit Strandhorst aangezien er, voor de zoveelste keer, slecht weer op komst is….

Strandhorst

Met een flinke bries in de rug zijn redelijk vroeg, voor ons doen, uit Amersfoort vertrokken. Mocht de wind toch nog een 5 of zesje worden, dat is meestal in de loop van de middag, hadden wij hiermee tijd genoeg een veilige haven op te zoeken.

De golven werden in de loop van de tocht steviger maar aangezien ze achteropliepen, merkten we daar niets van. Achteromkijkend ziet het er af en toe best spectaculair uit.

 

Vooruit niet zo. Hier een poging om het vast te leggen.

 

Dat ze hier gebruik maken van de wind om energie op te wekken is niet over het hoofd te zien. Ik weet niet hoeveel van die windturbines zijn er te tellen.

Twee uur later onze derde sluis deze trip. De Nijkerkersluis. Verval? Ik denk niet meer dan een centimeter of 20 omhoog.

Om half twee arriveerden we in de haven van Strandhorst. Een mooie chique. Ze hadden een prachtig plekje voor ons. Vlakbij de …. Wasmachines, want dat was een tweede reden om hier naar toe te gaan. De wasmachines waar we gebruik van wilden maken. Dat is helemaal gelukt. Of de was ook schoon geworden is? Per was half uur draaien….. da’s toch effe anders dan thuis. Het ruikt in ieder geval weer fris allemaal. De volgende reden is ook nog een belofte in te lossen en goede vrienden uit Ermelo de gelegenheid te geven onze neuzen in hun omgeving te laten zien…..Gebeld en straks om elf uur staan ze hier in de haven, dus nu een beetje opschieten dat we op tijd met alles klaar zijn. De was van gisteren wegwerken, Tommy intussen een wandeling laten maken - anders  ‘breekt’ die de boel af- , ontbijten, de kattenbak verschonen, stofzuigen, en ons eerste kopje koffie drinken om echt wakker te worden, en hup onder de douche door, echt nat wordt je daar niet van, maar het beter dan niks, en altijd prettiger dan aan een was tafel staan te prutsen….het is nu half tien en Jaap is zijn baard aan het trimmen. We moeten een beetje opschieten. 

Zeldert, aan de Eem

Nog een paar stappen en toen.....PLONS!

Zwemdiploma ‘A’ gehaald! Tommy wilde graag, na zo’n dagje storm, windkracht acht gemeten, toch wel eens een keertje naar buiten. Jaap een dikke stevige jas aan en Tommy aan de lijn. Lekker door het hoge natte gras, overal snuffelen, een beetje vlak langs de oever en….plons! Daar lag hij, Tommy te water. En hij kan zwemmen, eindelijk weten we het. Gelukkig was het tuigje stevig genoeg, Jaap plat op zijn buik in het gras, de lijn kort houdend, arm naar Tommy, die (weg) wilde zwemmen en zo vastgepakt het water uit getild. Ik was net buiten om foto’s van de boot en de omgeving aan het nemen en toen hoorde ik het ver achter me gebeuren. (Nee, geen foto's van gemaakt.....!)

Gelukkig hadden we, om af en toe zijn natte poten van het buiten lopen af kunnen drogen, altijd in stuurhut een handdoek daarvoor klaar liggen. Snel hem erin gestopt en poetsen, poetsen tot het ergste er van af was. Daarna nog in een heel dik badlaken  gerold, hij vond het allemaal prima. Als hij maar droog werd! En nu zit hij zich te wassen, te wassen, te wassen….
Voortaan nog beter oppassen wat Tommy voor plannen af en toe heeft. Hier is hij ‘gewoon’ van een schuine kant zo het water in geroetsjt.

Wat gaan we vandaag verder doen? We varen richting Nulde en waarschijnlijk door naar Strandhorst denk ik. De weersverwachtingen zijn beter dan gisteren, wat de wind betreft. We zaten gistermiddag nog lekker op ons achterdek in het zonnetje en een uurtje later was het noodweer. Gelukkig dat we zo verstandig waren geweest niet de Randmeren op te gaan en een rustig lekje langs de Eem te hebben opgezocht om dit extreme gebeuren af te wachten. Wat was het heftig! Je kon je gisteren amper staande houden op de oever.

 

 

Vanmorgen zeven graden

Amersfoort (3)

Gezelligheid kent geen tijd, dus werd er een nachtje aan geplakt in Amersfoort. Niet gevaren dus.
En wat gaan we vandaag doen? Waarschijnlijk niet veel kilometers varen. Storm op komst. Windkracht zes a zeven, niet iets om op de Randmeren te dobberen. Hier een eind terug de Eem af hebben we een leuk stil plekje ontdekt en we gaan daar de wind over ons heen laten komen. Misschien morgen als het wat vriendelijker weer wordt, dat we verder varen. Kijkend op Google Maps wordt het waarschijnlijker Strandhorst dan Nulde. Die eerste haven heeft meer ‘langsteigers’ dan die andere. Voor ons heel belangrijk want een haven met alleen maar palen, daar kunnen we de boot niet af. Voel je je een soort gevangene van je eigen schip.
Nu regent het pijpenstelen, en Tommy vraagt wanneer die mag gaan wandelen over de steiger….
Eerst douchen! Ja, wij natuurlijk!

Amersfoort (2)

Gisteravond ons eerste familiebezoek gekregen. Deze trip dan. Een belofte hebben we hiermee ingelost, als we in Amersfoort zijn dan…. hadden we al menig keer gezegd, en nu was het zover. Heel gezellig, met op de achtergrond feestmuziek. Gaf een extra tintje. Vandaag nog meer bezoek. Bram en Jacinthe komen koffiedrinken. “Ik kijk wel op je weblog waar jullie vertoeven.” Zei Bram.

“Grote Koppel, Bram,”alleen daar kan je wel rijden met de auto maar je mag er niet parkeren….” Wat het hier ook zo rustig houdt, bijna geen verkeer. Geen doorgaand in ieder geval.
‘t Maakt deze haven echt lux! Overal rondom schepen met restaurants, bistro’s met een wereldkeuken.

Ze zijn hier ook vlakbij een nieuw stad-centrum aan het bouwen. Wordt best mooi, te meer als je dit vergelijkt met dat het vroeger allemaal fabrieksterreinen waren en nu alles fris, schoon en vrolijk.

Vandaag gaan we in de loop van de middag naar….waarschijnlijk Nulde.et gebeurde Het

 

 

Vanmorgen zeven graden

Amersfoort

Prachtige zonnige dag gestart. 

 

Gisteravond begon het al. We konden heerlijk op ons achterdek zitten, zonder de aller dikste truien aan en genieten van het buitengebeuren onder het genot van een glaasje. Weer heel veel complimenten over onze boot gehoord. “Zo strak in de lak!” Jaap genoot.

De tocht hier naar toe over de Eem, de enige Nederlandse rivier die geen zijtak van een andere rivier is en begint en eindigt in ons landje, was weer indrukwekkend.

 

Met prachtige weidse uitzichten en af en toe begrenst door een rijtje wilgen. Ook mooie( heren) boerderijen te zien.

 

Vandaag de wekelijkse rituelen doen. Boodschappen voor zeven dagen halen. Een Dirk vd Broek hier vlak om de hoek. Jaap heeft gistermiddag een proefrondje gedaan, en een lading Coca Cola en water gehaald. Zijn nieuwe fiets kreunde onder deze last. Nee, het zijn geen fietsen om iets zwaars mee te transporteren, maar wel elektrisch. Je kan niet alles hebben….Onze oudjes konden dit beter aan.

Vandaag zijn er roeiwedstrijden op de Eem en al zouden we het willen, kunnen we hier vandaag niet vertrekken. Het “feest”comité kwam dit gisteravond netjes melden. We hadden het al gelezen bij aankomst in de haven. Ze vertelden dat tegenwoordig de politie erbij gehaald is om de vaarrecreanten, op moment van hele boze buien, te kunnen weerstaan……

 

 

Deze geniet volgens ons nog het meeste van onze tocht.....

De Eem (2)

Vandaag naar Amersfoort. Boodschappen doen en familiebezoek?

Op zich valt er weinig te melden over gisteren. We liggen op een rustige plek en we merken voor ’t eerst sinds weken, dat we geen vliegtuigen hier horen. Heel bijzonder, je ontkomt er in Zuid Holland en een stukje Noord Holland niet aan. En het valt pas echt op, als je ze niet meer hoort….
Nee, ik mis ze niet, het vredige gebeuren hier tussen de weilanden in, heb ik liever.

Jaap heeft wat onderhoud aan de generator gedaan en kreeg gezelschap van Tommy, overal wilde hij getuige van zijn.

De Eem

De regenpakken worden nu zelden weggehangen, ja om te drogen!

Het blijft maar zeer wisselvallig weer. En krijg je een stortbui, precies als buiten bent om de lijntjes vast te maken, bij het aanmeren.

Levert wel prachtige luchten als er even een zonnetje is.

De tocht over het Eemmeer vanaf Bunschoten-Spakenburg was redelijk spectaculair. Golven en vaak “paaltjes pikken”. En Tommy? Die lag gewoon te doezelen naast de Laptop. Die vond het allemaal prima. Werd niet zeeziek en helemaal niet angstig dus.

Het blijft een tocht van vele weidse uitzichten, dit is er ook weer een. Heel in de verte wat boerderijen en weinig stadsgewoel te zien. Af en toe een groot vrachtschip, die ons schip flink aan de lijnen laat trekken. En ons, na passage, tegen de wal aan smijt waar de stootkussens de klappen goed opvangen gelukkig. Anders zou de reling dat doen, iets waar die niet voor gemaakt is.
Vanmorgen slechts zeven graden in de slaapruimte, maar in de salon 20! Heerlijk zo vanuit je bedje aan de ontbijttafel. En zelfs met een zonnetje erbij.
Grote groepen ganzen zien we al flink oefenen om straks in een V-vorm weg te vliegen. Als de temperatuur zo blijft dalen, zullen wel snel naar het zuiden gaan denken we.

Waar wij heen gaan, weten we nog niet. Eerst Amersfoort in, dat betekent dat we op tijd de brugwachter moeten bellen. Anders duurt het minstens 24 uur voor er iemand verschijnt als je dat ter plekke doet. Kom je op tijd, kan je zo door varen. Althans de vorige keer ging dat prima.et gebeurde Het

 

 

Vanmorgen zeven graden

Spakenburg-Bunschoten

Aan de lange strekdam was er nog plaats genoeg. Even kwam de gedachten op om echt naar binnen te varen, de haven dus, maar daar is voor onze schepen geen plaats. Alles hout en zeer nostalgisch. Er schijnt wel daar vlak om de hoek een nieuwe haven in de maak te zijn. Voorlopig niet meer activiteiten dan graafmachines die grond aan het verplaatsen zijn, te zien.

Het weer is af en toe behoorlijk heftig, ook toen we gingen aanleggen, we moesten wel een paar keer met volle kracht de kop richting oever steken, voor ik een lijntje om een bolder gegooid kreeg. En met giga stortbuien precies op dat moment er ook nog eens bij. Zon en regen, en vooral stormvlagen wisselen elkaar “vrolijk” af. De luchten zijn prachtig hier.

Net toen het allemaal wat rustiger werd, pikten we nog net een staartje zeilwedstrijd mee. Of was het Admiraalvaren….Het gebeurde in de avond en begon al aardig donker te worden. Toch wat plaatjes gemaakt.

Vandaag gaan we naar de Eem, dat is een klein stukje terug. Eerst nog wat boodschapjes,  hengelsportartikelen halen. Zoals verse maden.et gebeurde Het

 

't Hooft (2)

Nu is het echt herfst buiten. Het stormt, regent en we schudden flink. Niet erg uitnodigend om te vertrekken.

Gisteren was het eigenlijk nog best lekker weer. Goed vaarweer, maar ja dan wil je juist van zo’n plekje als dit genieten.

Jaap heeft sinds tijdens weer eens kunnen vissen. Veel gevangen zelfs. Alleen klein spul. Visjes voor de snoekbaars ook. Maar die wilde niet toehappen.

De ramen zijn nu beslagen, de kachel op 20 graden.
Tegenover ons ligt een groot, quasi oud zeilschip. Ik zie daar nog weinig activiteiten. Straks de zeilen vrijmaken en hijsen? In die kou en regen. Met zo’n stevige wind erbij? Dat zal afzien worden. Goed voor de teambuilding, zullen we maar zeggen…..
Wij hebben plannen om naar Spakenburg-Bunschoten te gaan. Tenminste als er plaats om aan te leggen is. We hebben het ooit eerder geprobeerd en toen lukte dit niet. En nu ook nog met die wind erbij?
Het is er vaak heel vol en vooral krap.
Voorlopig zitten we nog lekker aan de koffie

't Hooft (2)



Dertien graden vanmorgen, bewolkt en heel ergens in de verte een zonnetje. We hebben hier rondom een prachtig panorama. Aan drie kanten open water.

 

 

Weinig wind, dat was gistermiddag wel heel anders. We dachten er zelfs over om te verkassen. Naar een windstiller plekje. Echter op het moment dat we die gedachten uit wilden voeren lag alles hier weer vol. Met vooral grote zeilschepen. Van die schepen die zo te zien aan “team” building doen….

 

 



 

Ik denk dat we vandaag een stukje verder op gaan. Verder de Randmeren op. Ben benieuwd of ze bij die andere eilandjes wel geld op komen halen, hier in ieder geval niemand gezien. In 2000 toen we hier kwamen was alles gratis, dat schijnt tegenwoordig niet meer zo te zijn. Trouwens hier betalen? Voor wat? Je kan nergens aan vast maken en vuilnisbakken hebben ze er ook niet. Met alle gevolgen van dien. Nog al wat rondzwervend vuil. De bomen moeten, vanwege het ontbreken van bolders of ringen, danig hieronder  leiden. Je ziet overal net boven de grond van die insnijdingen, alsof er heel lang een touw om heeft gezeten. Maar ja wat wil je, pennen zijn leuk, maar die willen wel eens los gewrikt laten en dan wil je toch iets meer houvast hebben. Dus een boom!

 

Jaap is met Tommy opstap. Een soort eerste ochtend ritueel. Als het even kan, geen honden, geen rondrennende kinderen, en vooral geen volwassenen, alleen wij twee dan, dan wil Tommy braaf aan zijn sliplijn lopen. In alle andere gevallen schiet hij volledig in de stress. Oppakken en rustig aaien helpt gelukkig. Maar dan is de wandeling wel voorbij. Ook het aankomen bij de boot is nog een frustratie. Zo gauw als hij daar in de buurt komt en hem ziet, draait hij zich om en wil een hel andere kant op. In ieder geval niet terug naar binnen.

't Hooft, met foto's

 

Tanken is prima gelukt, zelfs tegen een ontzettend leuk prijsje: 1,20 euro de liter!

Uit Haarlem, voor ons doen, vroeg vertrokken. Om 10 uur.

De Catherijnebrug, die geopend moest worden, was de eerste brug voor vandaag. En deze ging een klein half uurtje later, open. Daar vertrek je dan wat vroeger voor…
Het weer zou vandaag redelijk zijn, in ieder geval droog en niet te veel wind. Iets waar we op de Randmeren blij mee waren. We hadden gegokt om in de haven even na de Oranjesluizen een plekje om te overnachten te vinden, maar dit mislukte. Vol!

Door naar? Almere? Daar zijn we nog nooit geweest en hadden we daar nog wel zin in? Een uur of wat doorvaren, en we zijn niet zo van die langvaarders. Toch voor gekozen. Vanaf Amsterdam tot de brug bij Almere was een prachtige tocht.

Heel veel zeilers in een zonnetje.

Het windje dat er stond was tamelijk straf, en zo golfden we richting het Oosten. Tommy deed het helemaal niks. Ook niet gedurende tocht door Amsterdam, als er wat heftigs voor bij stormde.

Een oog open en verder slapen! Niet de gehele reis, af en toe zette hij toch maar weer eens een flinke keel op, om aan te geven dat hij varen helemaal niet leuk vindt en naar buiten wil!
Op het moment dat we het eiland ’t Hooft vlakbij Almere weer ontdekten, kozen we toch daar voor. Tenminste als er plek was. Want wat er wordt voor deze tijd van het jaar toch nog veel gevaren.
Gelukt en we liggen nu in een heerlijk avond zonnetje, te wachten tot onze spareribs uit de oven klaar zijn…..

Tanken

Nu liggen we nog in Haarlem (9.00 uur) en na douchen etc. op naar het Noordzeekanaal, richting Zaandam om te tanken. Daarna richting Randmeren, waarschijnlijk stoppen we vlakna de Oranjesluizen daar in de haven. Aan de Ijsselmeer kant.

Haarlem

Alles gelukt, mooiste plekje in Haarlem was nog precies voor 1 boot vrij. De onze. (!?)

Over het weer moeten we het maar niet hebben, dat is zwaar kl….!
Koud, stormachtig en nat!
Jaap zei vanmorgen, als je tegen me zou zeggen: “we staan niet op vandaag, we blijven in bed, dan had ik dat gedaan…”
Zulk weer is. Ach we laten het maar over ons heen komen, we zitten droog en warm.
Gistermiddag is Jaap toch nog maar even langs een huisarts gegaan. Na een week met een lastige knie, vond hij dat toch wel nodig. Al was het maar om te weten wat je ermee of aan moest doen. En? De arts vond het verantwoord om door te varen, gewoon bewegen, niet stoten, niet op zitten en vooral bewegen, met …kniekous. Jaap, en ik natuurlijk, een beetje gerustgesteld. Alleen als het dik is en daarbij warm wordt, een antibioticum gaan halen. Gaat ‘gewoon’ over.

Vandaag gaan we boodschappen doen, al is het maar om verplicht een frisse neus te halen. Tommy houdt het voor gezien, die ligt voor “dood’ in zijn mand en doet geen oog open. Die wacht op een zonnetje….

Molenplas (4)

Gisteren kwam Johan van de RR onverwacht op bezoek en hebben we de reis naar Haarlem met een dag uitgesteld. Nu douchen, Tommy nog even "uitlaten" en dan de trossen los. Hoop dat we leuk plekje, waar we makkelijk de fietsen op en af kunnen laden, vinden.

Molenplas (3)

 

Na een nacht met echte herfststormen, van alles schudde en bonkte tegen de boot aan, maar ‘t  hield ons gelukkig niet echt uit onze slaap. Je werd er alleen maar een af en toe half wakker van.

Gisteren hier vlakbij in een grote Vomarkt boodschapjes gedaan. Alleen wat aanvullingen. En om te kijken of we daar vandaag kunnen stemmen. Dat laatste lukt natuurlijk zeker, echter we moesten dan wel een stembureau zien te vinden. Gelukt, tegen over de Vomarkt!
Onze watertank zit ook vol en dus gaan we naar straks na het stemmen, naar Haarlem, zoals we ons al eerder hadden voorgenomen.
De weergoden zijn weer tot rust gekomen, mooie wolkenpartijen zon en slechts een beetje wind. Niet echt koud, ondanks de 17 graden buiten.
Als dat zo blijft kunnen de heren politici vanavond bij verliezen,  de schuld niet daar leggen,

Molenplas (2)

Gisteravond heel gezellig en heel lekker gedineerd.

Met uitzicht op onze boot, het ultimo!
Als ik de ‘keuken’ zou moeten beschrijven, zou ik zeggen: Frans! Leuk, artistiek en niet karig opgemaakt. Het zag er daarmee extra smakelijk uit. “Wat wil u er bij drinken?”
“Nou, geef me de wijnkaart maar, en dan ik ga daaruit een keuze maken,” zei Jaap.
Zo ging men op zoek naar de wijnkaart, wijnkaart? De hele zaak, plus nog met hulp uit de keuken, werden alle kastjes, laden doorgesnuffeld, echter geen wijnkaart te vinden. Bij een laatste poging van ze, heb ik ze maar verlost van dit probleem:
“Hebben jullie een lekkere Rosé?”
“Ja zelfs twee,” riepen ze verheugd.
En zo kregen we een heerlijke Spaanse wijn op tafel.
…..misschien hadden ze helemaal geen wijnkaart?
En de prijs voor dat heerlijke eten? Die was heel schappelijk. Uitnodigend voor een volgende keer.

Intussen is het weer nu echt herfstachtig geworden, met stevige golven, “als het zo doorgaat, worden we nog zeeziek,”roept Jaap. Dat zal wel meevallen, het is meer om te illustreren hoe het hier te keer gaat op de Molenplas. Met die donkere wolken erbij, niet echt uitnodigend om een stukje te gaan varen, naar Haarlem bijvoorbeeld.

Water zouden we daar willen halen, maar we beslissen waarschijnlijk om dat hier in de haven te doen. Via zo’n drukknopkraan. Alleen maar gaande te houden door een Tire wrap-je (schrijf je dat zo?) om heen te knopen en dan een poosje “vol te laten druppelen” echt stromen doe het namelijk  niet.

Morgen dan naar Haarlem, museum bezoeken?

Molenplas

Na een prachtige dag, bloedheet en precies zoals het eigenlijk vaker mag zijn, vertrokken we met een licht briesje, en een betrokken lucht, vroeg vanmorgen, op weg naar de Molenplas. Tenslotte is het onze 41^ste trouwdag en we wilden een mooi plekje aan de steiger daar, vlak voor het restaurant. In de hoop dat we vanavond daar kunnen dineren. Beide is gelukt.

Intussen is het aardig gaan stormen, witte kopjes op de golven en fluitende luchtstromen door onze boot. Maar ook een stralende zon erbij. Ruim voor dat die wind opstak lagen we vast aan de steiger. We weten nog niet hoe Tommy zich zal gaan gedragen bij golven van een halve meter…Varen vindt hij in ieder geval nog steeds niks. Jammert wel twee uur lang en probeert op allerlei mogelijke manieren naar buiten te gaan. Liggen we eenmaal stil, dan is hij ook weer rustig. Zoekt een plekje aan ons voeteneinde van het bed, is volledig weg, hoort of merkt niets meer.

Vanmorgen tijdens onze trip was er onverwacht erg veel verkeer op het water. Regelmatig gingen we met zo’n tiental scheepjes door de geopende bruggen. Gelukkig kozen zij allemaal voor Amsterdam en konden wij rustig naar de Molenplas varen.

Balgerij (4)

Alle dagen mooi, eigenlijk moet ik zeggen:fantastisch weer. Wat een afknapper zal het eerdaags worden, als we buiten teruggaan naar 17 graden. Maar voorlopig hebben we dit binnen! Onze voornemens om de boot flink onder handen te nemen, schoonmaken bedoelen we daarmee, komt niets van terecht.

Intussen is de Balgerij stamp en stampvol. Gistermiddag zagen we zeker 10, 20 schepen en scheepjes binnenvaren en vervolgens weer vertrekken. En ondanks dat het hier best druk is, is de rust ook al om aanwezig.

Als er ergens muziek uit een boot komt, is het ‘onze ’muziek uit de jaren vijftig, dus hoor je ons niet klagen daarover. Verder alleen maar stilte en ’s avonds met heerlijke geur van kamvuurtjes.

Buiten zijn, soms met heel veel mensen om je heen en toch  een rust die zelden verstoord wordt. ’s Nachts al helemaal niet. We slapen als rozen. Om daarna door onze levende wekker, Tommy, om zeven uur gewekt te worden. Vanmorgen met z’n speeltje in zijn bek, sprong hij op mijn dekbed met een blik van: “Spelen?”

Ok, en dan lui liggend van uit ons bed Tommy de slaapruimte in en uit laten hollen. Voor wie is deze ochtendgymnastiek? Voor hem of voor ons? Ik denk meer voor Tommy dan voor mij……maar we waren in ieder geval wel wakker en als dat zijn bedoeling was?

Balgerij (3)

Op honden heeft Tommy het niet zo. Op katten des te meer. Gisteravond zagen wij een lapjeskat voorbij wandelen. Tommy gelukkig niet. Later op de avond tijdens het voetbal, stormt hij als een wilde door de boot, en probeert overal een opening naar buiten te vinden. Maar ons fort heeft het gehouden! Terror-tommy on the move, en hoe! Urenlang bleef hij achter langs de gordijnen door roetsjen, boven  en dan weer beneden. Gelukkig na een hele poos, dat wel, kwam hij er achter dat zijn storm pogingen geen enkel resultaat opleverde en gaf het op.

En omdat wij dus die lapjeskat gezien hadden gingen wij er vanuit dat het een kat was, die hem uitdaagde…

Vanmorgen.

Jaap nog voor dat men de honden uitlaat, Tommy aan de lijn mee naar buiten. Een heel ritueel is dat. Tuigje aan, riempje vastmaken, en dan zeker vijf minuten wachten op het gangbord om rustig te kunnen kijken of de “kust”vrij is. Daarna een voor een zijn pootjes heel voorzichtig in het gras zetten, waarmee de wandeling kan gaan beginnen. Braaf loopt hij op een metertje afstand van Jaap en zo wordt de graskant van alle kanten besnuffeld en betast. Tot…. Jaap even niet oplet en zoef weg is Tommy, en Jaap achterblijft, geschrokken, kijken waar hij heen gegaan is.

Ik intussen op de boot de ontbijtspulletjes aan het opruimen, hoor een plof in de stuurhut en daar staat Tommy met een hele dikke staart  geschrokken dus, natte poten en drijfnatte buik. En Jaap? Die zie ik geen velden of wegen. Toen schrok ik, de wildste gedachten vliegen door je hoofd, echter een paar minuten later komt Jaap gebarend van hij is weg, ik kon er niets aan doen. Dan vertelt hij dat terwijl ze ergens stilstonden, Tommy een grote sprong van schrik maakte en de bosjes in dook. De riem schoot uit zijn hand en hem alsnog pakken, daar was hij veel snel voor weg.  Maar waarvoor hij nou schrok of misschien op afdook. Muizen? Een vos? Voor dit laatste zijn katten doodsbenauwd weten we van eerdere reizen. Zou dus best kunnen, een klein hondje wilde ook al niet  gaan wandelen en trok aan zijn riem om terug naar de boot te gaan. Zijn baasje nam hem toch maar mee, een andere kant uit en dat hielp. Dus….?

In ieder geval had Tommy zeker twee uur nodig zich te resetten, hij bleef  op een plaats hoog in het schip strak naar een bepaalde plaats op de wal kijken.

Uiteindelijk is hij gaan slapen. Ben benieuwd hoe dat vanavond gaat. Een ding weten we nu wel, mocht hij bang zijn, dan rent hij in een ruk, blijkt nu, terug naar onze boot!

Het weekend gaat stralend weer opleveren en de Balgerij ligt dan ook behoorlijk vol. Even leek het dat ’t daarbij rumoerig zou worden, maar dat viel reuze mee. Alleen vanuit de verte hoorden we wat feestgedruis. Verder een heerlijke stilte. Dagen vol te houden zo.

Ik, op het achterdek boven aan mijn boek over “OPA” werkend en Jaap (misschien) vissen vandaag.

Nu ruik ik de geur van vers brood….

Balgerij (2)

Wat een mooi weer hebben we toch. Je ziet het vaak dat de temperaturen zomers zijn, begin september. Onze huwelijksdag 41 jaar (!) , min drie dagen, geleden was toen ook zo mooi. We zaten die dag buiten, in de tuin van mijn ouders feest te vieren. En daarom merk ik dat dit verschijnsel zich in deze tijd bijna ieder jaar herhaalt.

Vandaag gaan we, voor zo ver we dat al van plan waren, niet weg. Even kwam het idee om de etensvoorraad aan te vullen, bij me boven, echter na een ‘degelijk onderzoek’ , vond ik nog zeker vier menuutjes om te maken. Weg hoeven we hier niet. Bovendien schijnt er bij Warmond een feest aan de gang te zijn. De ‘Schippersdagen’ worden daar gehouden. Wat dat is? Ik zou het niet weten, maar om dan nog een plekje te vinden om even aan te leggen en dan vervolgens bij AH boodschappen te doen, is wel heel erg klein geworden.
De knie van Jaap ‘betert’ zich. Alleen daarom al is de rust van het niets tot heel weinig doen al goed voor zo’n ongemak. Want meer, dan zo’n betiteling, vindt Jaap het niet waard.
Rondom liggen zeker 15 schepen, het is hier druk. Veel ‘grijs’  te zien, MET honden. Dit laatste vinden we minder geslaagd. Het beperkt Tommy in het maken van een wandeling.  Het feit dat hij een aan lijntje zit en die hondenvrij lopen, levert bij hem heel wat paniek op. Hun baasjes maakten wel hun excuses…. daarna.
Nu lopen Jaap en Tommy ’s morgens om half acht, geen hond te zien dan, buiten en samen maken ze dan een rondje eiland.
Dat lijntje heeft Tommy vanmorgen van een nat pak gered. Staat hij de nattigheid van de ochtend dauw van zijn pak te schudden, vergeet hij dat hij op een heel smal rand aan de waterkant staat. En hup, zo hing die, omdat Jaap hem net voor een totale duik boven het water weg trok. Alleen zijn achterpoten raakten slechts te water.

 

Balgerij (1)

Rustige nacht gehad. Lekker geslapen, ondanks dat we de EERSTE mug hebben gesignaleerd. Dat betekent dat ik het, zo pas gekochte horrengaas, over onze tralies moet gaan naaien.

Dit in  die ramen waar we geen hor konden plaatsen, hebben we een hekwerkje gemonteerd. Tommy heeft zijn afschuw daar al over uitgesproken! Het wil niet meebuigen….

 

 

Intussen heeft zich toch een gezondheidsprobleem voorgedaan. Jaap heeft een giga bloeduitstorting in zijn linker knie. Die knie heeft wel vaker  problemen gegeven, maar nu ziet het wel wat anders uit. Dik en naar beneden toe “blauw”. De functie van de knie lijdt er niet veel onder, kan hem  redelijk pijnloos buigen, mee lopen en staan. We blijven daarom hier in de Balgerij zolang, dat we of terug naar Voorschoten gaan voor een artsenbezoek of dat het duidelijk mindert.

Voor de verlenging hier zullen we  toch iets aan  de boodschappen doen, anders moet ik wel heel erg creatief eten gaan koken. Maar dat is alleen maar een “leuk probleempje”, we zullen echt niet verhongeren.

Ik denk dat we een poging gaan doen om  bij de AH in Warmond, niet zo ver hier vandaan, het een en ander in te slaan.

 

Balgerij

Eindelijk, gelukt, we liggen bij de Balgerij. Bij of in de Kagerplassen. Het heeft wat moeite gekost, maar alle schilder- en bootperikelen zijn overwonnen.

En, met Tommy! Dat laatste maakt het extra spannend. Hoe zal hij het vinden aan boord. En als de motor draait . En als we aan het varen zijn.

Het starten van de motor was niet interessant voor hem, het varen daarna wel! Hij wou meteen van boord springen.  Desnoods het water in, zo leek het. Alle gaten en luiken waren dicht en ze werden allemaal aan een degelijke expertise onderworpen. Gelukkig ging Tommy niet de stevigheid van het horrengaas uit proberen. Met z’n nagels bedoel ik. Dat ligt, als hij dat zou willen, binnen enkele seconden aan flarden. Snoepjes, lekkere stokjes, brokken, blikjes, hij liet alles aan zijn neus voorbijgaan. Eruit, dat wilde hij. En maar miauwen, hartverscheurend.

 

 

 

 

Na anderhalf uur ging hij op het dashboard, wel naast de instrumenten liggen, waar hij regelmatig zijn neus door een raam spleet naar buiten stak. Zijn wangharen en oren wapperden in de wind. Hij vond ’t heerlijk!

Nog een uurtje later en hij toen dacht waarschijnlijk: “Hier valt niets tegen te doen, ze doen maar…“

Aangekomen bij de Balgerij, een eiland, hebben we Tommy, een tuigje had hij al eerder aangekregen, met een riem als een hondje uit gelaten. En van mijn uitspraken, dat hij zicht er wel uit zou vechten, kwam niets uit. Hij liep keurig,ik kan niet anders zeggen, naast Jaap het graslandje en de waterkant af.

 

 

Alleen bij de bosschages, daar waar het vreselijk smerig is, raakte hij een beetje in paniek. Ja wie zou dat niet zijn, als met je neus op 20 cm afstand met die rotzooi geconfronteerd wordt. Zulke luchten had hij nog nooit geroken……Wij op die hoogte trouwens ook niet, brr.

Internet en de dongel van Aldi hebben we al “scheldend en tierend” uiteindelijk weer aan de gang gekregen Thuis, een maand of twee geleden, was het ook al zo’n gedoe geweest en nu wilde de 750 MB bundel niet geactiveerd worden. Gek werden we er ervan. Toen wilde ik dat ding al het raam uitgooien, nu eigenlijk weer.  Twee uur elkaar voor stom en naïef uitmakend, resulteerde ons gevecht in …..een actie. Het was gelukt. Pff.