De oversteek van
Standhorst was op een klein ‘incident’ na, easy.
Jaap, hij dacht
een stukje af te kunnen steken van de officiële vaarweg. BOEM en we lagen in
een keer stil en ik lang uit in de Stuurhut. Gelukkig viel ik een vrije val, en
gebeurde er niets heftigs dan alleen een totale verbazing. 18 Ton was in een
fractie van … tot stilstand gekomen. Alles behalve ik, was overeind gebleven,
zelfs Tommy had geen kik gegeven, als of dit er ook bij hoorde. Vol in zijn
achteruit, kijken waar de juiste paaltjes staan, uh boeien liggen en graag aan
de juiste kant passeren. Dat was het enige spannende van de vaartocht naar
hier. De Flevopolder in via de sluis Lovink, gaf ook geen verrassingen, een
schattig klein sluisje met een verval van zeker vijf meter. Naar beneden. Deze
keer in tegenstelling tot in 2000, toen onze eerste ervaring met een echte
sluis, toen waren we nog zeer naïef en ik stond met een lijntje (touw) dat al
snel eindigde in een eindje wat ik niet vast kon houden. Te kort dus! Bij deze
sluis herinnerde ik me dat voorval, en was voorbereid. Nergens voor nodig, want
er was dan wel een verval van zoveel meters, maar je lijntje glijdt langs een
lange stang evenwijdig aan en in de kade muur. Jij zakt en dat dus ook.Hoge Dwarsvaart, daar liggen we nu aan.
Een prachtig, rustig stekje. Tussen de zandheuvels, klei (?) van de bodem van het IJsselmeer. Dus geheel beschut in het Harder Bos, zoals het hier heet. Jaap heeft gisteren natuurlijk meteen een hengel uitgegooid en getracht kleine snoekbaars visjes te vangen. Gelukt, alleen die snoekbaars tot nu toe nog niet. Wel een giga snoek! Maar die is weer terug in het water. Die had geluk.
Vandaag gaan we
naar Biddinghuizen, eens kijken of we weer “een slag kunnen slaan” in de
supermarkten, om onze koelkast te vullen.
Buiten is het
fris, wel zon en zo zien weinig wind. Graadje of zeventien, buiten dan. Binnen
warm en koffie!
