Eindelijk, gelukt, we liggen
bij de Balgerij. Bij of in de Kagerplassen. Het heeft wat moeite gekost, maar
alle schilder- en bootperikelen zijn overwonnen.
En, met Tommy! Dat laatste
maakt het extra spannend. Hoe zal hij het vinden aan boord. En als de motor
draait . En als we aan het varen zijn.
Het starten van de motor was
niet interessant voor hem, het varen daarna wel! Hij wou meteen van boord
springen. Desnoods het water in, zo leek
het. Alle gaten en luiken waren dicht en ze werden allemaal aan een degelijke
expertise onderworpen. Gelukkig ging Tommy niet de stevigheid van het
horrengaas uit proberen. Met z’n nagels bedoel ik. Dat ligt, als hij dat zou
willen, binnen enkele seconden aan flarden. Snoepjes, lekkere stokjes, brokken,
blikjes, hij liet alles aan zijn neus voorbijgaan. Eruit, dat wilde hij. En
maar miauwen, hartverscheurend.
Na anderhalf uur ging hij op
het dashboard, wel naast de instrumenten liggen, waar hij regelmatig zijn neus
door een raam spleet naar buiten stak. Zijn wangharen en oren wapperden in de
wind. Hij vond ’t heerlijk!
Nog een uurtje later en hij
toen dacht waarschijnlijk: “Hier valt niets tegen te doen, ze doen maar…“
Aangekomen
bij de Balgerij, een eiland, hebben we Tommy, een tuigje had hij al eerder
aangekregen, met een riem als een hondje uit gelaten. En van mijn uitspraken,
dat hij zicht er wel uit zou vechten, kwam niets uit. Hij liep keurig,ik kan
niet anders zeggen, naast Jaap het graslandje en de waterkant af.
Alleen bij de bosschages, daar
waar het vreselijk smerig is, raakte hij een beetje in paniek. Ja wie zou dat
niet zijn, als met je neus op 20
cm afstand met die rotzooi geconfronteerd wordt. Zulke
luchten had hij nog nooit geroken……Wij op die hoogte trouwens ook niet, brr.
Internet en de dongel van
Aldi hebben we al “scheldend en tierend” uiteindelijk weer aan de gang gekregen
Thuis, een maand of twee geleden, was het ook al zo’n gedoe geweest en nu wilde
de 750 MB bundel niet geactiveerd worden. Gek werden we er ervan. Toen wilde ik
dat ding al het raam uitgooien, nu eigenlijk weer. Twee uur elkaar voor stom en naïef uitmakend,
resulteerde ons gevecht in …..een actie. Het was gelukt. Pff.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten