Fietstochtje naar Zoetermeer...

Het traject waar ik gefietst heb...

Gisteren was het prachtig weer, dus fietsen. Waarheen? Oostwaarts. Naar Zoetermeer. Langs en tussen de  velden door. Een beetje grijs, grauw.  Zonder groene sprietjes. Of moet er nog gezaaid worden? Mijn kennis van de landbouw schiet hierin te kort. Weinig wind, dus heel relaxed met af en toe een beetje extra op de pedalen om de steile bruggetjes te nemen. Soms een beetje "gas"er bij om het wat soepeler te laten verlopen. Alles verliep spoedig, tot ik Zoetermeer aankwam. Daar raakte ik het spoor al snel bijster, ondanks dat ik de plattegrondjes met de bijbehorende knooppunten bij me had. Hier en daar wat vragen en uit eindelijk kwam ik op het juiste adres aan. Wel een halfuur later dan gepland. Dat zou ik op de terugweg zeker anders doen.
Mijn vriendin waar ik bezoek was, fietste een eerste stukje mee om zeker te zijn dat ik nu wel de goede kant, richting Voorschoten in zou gaan. Met nog steeds een stralende zon, pet met klep vlak boven mijn ogen, ik houd niet van zonnebrillen, zie ik niet goed door, sjeesde ik tussen al die prachtige panorama's door. De ene fietser na de ander passerend, uitgezonderd de racers natuurlijk, en schoot lekker op. Tot ik bij boerderij 't Geertje kwam. Daar waar plotseling mijn snelheid afgeremd werd. Ik kijk op mijn controle paneeltje wat de accu spanning aangeeft en zie.............nee he! Leeg! Dus trappen, nu zonder externe elektrische energie en daarvoor in de plaats mijn eigen innerlijke accu moest gebruiken. En het was nog zo'n eind.....Zat niets anders op dan de pedalen op en neer te laten bewegen. Niet bij na denken, met in de verte de drie windmolens als uitgangspunt nemen, daar waar de redding nabij was. Met de auto naar huis. Dacht ik. Intussen passeerden de gewone toerrijders mij met wat verbaasde blikken kijkend naar mijn fiets. Je zag ze denken: "Da's toch elektrisch......."
Jaap was niet op onze boot, dus dat werd wederom diep ademhalen en gaan! Op mijn laatste energie, nu van mezelf, kwam ik thuis, wat bezweet maar ook een beetje trots toch wel.
Vandaag eens gekeken hoeveel kilometer ik uiteindelijk echt op de pedalen, op eigen kracht, heb gestaan. Acht kilometer! En weet wel dat het fietsen op een elektrische fiets heel wat zwaarder is dan op een fiets zonder hulpmotor. Dit laatste heeft een enigszins remmend effect tijdens het fietsen. En hoeveel kilometer heb ik nou totaal op de accu van de fiets zelf gereden? Ik den niet meer dan 20! Niet bepaald veel dus. De volgende keer toch maar de reserve accu meenemen.....Ik kan het wel thuis komen zonder blijkt, maar doe het liever toch met een beetje hulp.