Ja zo leek het even. Ik voel me zo blij, net als vroeger met mijn eerste fiets, toen op de leeftijd van zeven(?) jaar, maar nu met mijn electrische "stalen (?) ros". Het is natuurlijk geen staal, hij is van aluminium, dus licht gewicht. Maar zo heette het toch ooit? Een fiets met electrische ondersteuning, een bijmotor zogezegd. Je moet wel blijven trappen, anders doet hij niks. Na wat proefmeters heb ik gisteren een langere tocht gemaakt, zo'n kilometer of 20 denk ik. Heel relaxed, zelfs met tegenwind. Het was heerlijk om die frisse lucht zo midden in de natuur, Vlietlanden, op te kunnen snuiven. Vandaag naar Leidschendam, bij een vriendin kofie drinken, een leuk tochtje in het kader van de fitness training. Niet dat dit laatste een hobby is mij....
